ETHISCHE CODE VOOR RESTAURATOREN
Lidmaatschap van de beroepsvereniging voor restauratoren, BRK-APROA, was voor ons een logische stap om aan te tonen dat we de beroeps- deontologie ten volle onderschrijven. De leden van BRK-APROA werken volgens de ethische code van E.C.C.O., waarvan we u hier enkele principes voorstellen.
HET PRINCIPE VAN DE REVERSIBILITEIT
Een conservatie-restauratiebehandeling moet in principe omkeerbaar zijn. De conservator-restaurator gebruikt alleen producten materialen en technieken die het cultureel erfgoed niet beschadigen en die specifiek voor dit doel gemaakt zijn. Zijn interventie mag latere behandelingen en onderzoeken op geen enkele manier belemmeren.
INGREEP TOT HET MINIMUM BEPERKEN
De conservator-restaurator respecteert het unieke karakter van het kunstwerk, de oorspronkelijke materialen en hun natuurlijke veroudering. Hij beperkt zijn ingreep dus tot het strikte minimum. Conservatie-restauratie mag niet verward worden met vernieuwing of reconstructie. Al te veel werken werden in het verleden te zwaar aangepakt: overdreven reinigingen, decapering van sculpturen en meubilair, ondeskundige aanpak van historische interieurs.
HERKENBARE INTERVENTIES
In dezelfde optiek van respect voor de integriteit van het kunstwerk, moet elke ingreep of toevoeging herkenbaar zijn met het blote oog of met behulp van onderzoeksmethodes.
PROFIEL VAN DE CONSERVATOR-RESTAURATOR
De taak van de conservator-restaurator is het onderzoek en de diagnose, de conservatie- en restauratiebehandeling van het cultureel erfgoed en de documentatie van zijn bevindingen en interventies. Zijn beroep vereist een specifieke theoretische en technische kennis, verkregen na een universitaire of gelijkgestelde opleiding en na lange ervaringspraktijk.
De conservator-restaurator is gespecialiseerd. Hij kan uiteraard samenwerken met andere collega's en hun advies inwinnen. Hij kan ook beroep doen op professionelen uit andere beroepen: kunsthistorici, archeologen, wetenschapsmensen (scheikundigen, fysici), fotografen, heraldisten... Hij deelt zijn kennis en ervaring door middel van lezingen en publicaties.
De conservator-restaurator draagt een bijzondere verantwoordelijkheid ten opzichte van de werken, die hem worden toevertrouwd, maar ook ten opzichte van de eigenaar of beheerder, de schepper van het kunstwerk, het publiek en tenslotte, de volgende generaties.